Om te bepalen of een bedrijf een krediet mag aangaan en tot welk bedrag dat dan zou kunnen, wordt naar tal van factoren gekeken. Eén van die factoren is de fysieke locatie van het bedrijf. Ondertussen blijkt uit de praktijk dat juist een kwetsbare digitale locatie veel vaker de oorzaak is van financiële tegenspoed, wanbetaling en zelfs faillissementen, bijvoorbeeld ten gevolge van een geslaagde cyberaanval. Moet digitale veiligheid en weerbaarheid in dat kader niet bepalend zijn bij de beoordeling van de kredietwaardigheid van ondernemingen?
In de kredietbeoordelingsbranche wordt de kredietwaardigheid van een firma mede bepaald door de fysieke locatie van dat bedrijf. In een NRC-artikel uit 2018 zegt kredietbeoordelaar Dun & Bradstreet daar bijvoorbeeld over: “Bedrijven uit de Randstad gaan minder vaak failliet dan bedrijven van buiten de Randstad. Statistisch gezien is de kans op faillissement hoger in Groningen en Drenthe – dus dat telt mee.”
Nu klinkt het wat cru om bedrijven mede te beoordelen op basis van hun vestigingsadres, maar er is in sommige gevallen wel wat voor te zeggen. Als een verzekeraar een wagenpark vol auto’s moet verzekeren voor een bedrijf aan de Coolsingel, kan het meer schadeclaims verwachten dan als dat bedrijf ergens in de Noordoostpolder is gevestigd. U kunt het die verzekeraar moeilijk kwalijk nemen wanneer men dat tweede bedrijf makkelijker als klant accepteert dan het eerste. Risico’s inschatten mede op basis van een bedrijfslocatie is in sommige gevallen dus goed te onderbouwen.
