Ik was vorige week spreker op de BIIA-conference in Bangkok met als overall thema: ‘Technology + Regulation + Data -> Sustainable Growth?’
Wat in deze conferentie in Bangkok direct opvalt, met een op Azie en Midden-Oosten georiënteerd publiek, zijn de grote verschillen tussen opkomende-markten en Europa als het gaat om de beschikbaarheid van data en om wetgeving. Dit zie je direct terug in de efficiency van deze opkomende informatiemarkten. Dit vertaalt zich onder meer in een verschil in snelheid en kwaliteit van informatie gedreven beslissingen voor credit, compliance of andere doeleinden. Maar ook indirect heeft informatie-inefficiëntie een negatieve impact op de economie in zijn geheel. Het beperkt namelijk de toegang tot krediet voor micro en kleine bedrijven waarover weinig tot geen informatie beschikbaar is.
De verschillen in datacultuur, beleid en organisatie van de bedrijfsinformatiehuishouding tussen Azië en Europa is niet iets nieuws. Bedrijfsinformatie is tenslotte een wereldwijde markt en we kennen maar al te goed de mogelijkheden en beperkingen in de verschillende regio’s. Wat mij echter opvalt is dat de achterstand niet snel wordt ingelopen. En als dat al wel gebeurt, vermoed ik dat dit wel eens een heel andere richting op kan gaan dan op de voor ons bekende werkwijze in Europa. Ondanks een sterk leercurve en kennisuitwisseling lijkt een gelijk speelveld in de bedrijfsinformatiewereld ook voor de toekomst een illusie. Net zoals beoogde harmonisatie van wetgeving in de EU ook niet leidt tot een eenduidig Europees data-beleid met heldere definities voor iedereen.
Nog belangrijker dat in de opkomende markten, al dan niet uit noodzaak, op eigen manier naar oplossingen wordt gezocht om wel een data-cultuur op te bouwen. Waar data schaars is, zijn er andere manieren om alternatieve data op te halen. Of worden diensten ontwikkeld die met het ontbreken van publieke data toch effectief geïnformeerde beslissingen helpen nemen over transacties of portfolio’s.
Een voorbeeld hiervan is Digital Banking. Een niet te onderschatten kenmerk van dit soort Open Finance oplossingen is dat deze op basis van consent plaatsvinden (i.p.v. gerechtvaardigd belang), veelal van de rekeninghouder. Een tweede kenmerk is dat de informatie als een ingebakken pakketje, een integraal onderdeel is van de service die wordt uitgevoerd door de financiële serviceprovider. Zij faciliteren het primaire proces van de transactie zelf, ze worden vertrouwd door beide partijen en hebben de toestemming om data op te halen en te gebruiken. Dit is de beste informatiepositie die je kunt krijgen: als insider en met instemming van de bron. Cash blijft tenslotte koning, boven data. Zo staan de secundaire of externe informatieproviders (bedrijfsinformatiebureaus) buitenspel. Zeker als het gaat om informatie over het MKB waar de beschikbaarheid van externe (financiële) data beperkt is. En m.b.t. deze groep bedrijven zouden Open Banking solutions ook in Europa een concurrerend alternatief kunnen worden. Wat Open Banking verder in de kaart kan spelen is de onduidelijkheid over de definitie van een eenmanszaak in relatie tot gerechtvaardigd belang om informatie te mogen verzamelen en verstrekken over eenmanszaken zonder toestemming van de betrokkene.
Met het gebrek aan beschikbaarheid van goede publieke sector data, is de noodzaak om alternatieve data aan te boren groot. En dit wordt verder aangezwengeld door nieuwe technologie zoals AI/ML. De adoptie van nieuwe technologie en ook de marktacceptatie van alternatieve data-bronnen (in tegenstelling tot de traditionele (publieke) bronnen waar we in Europa aan verslaafd zijn geraakt) kan wel eens de katalysator zijn voor vernieuwing die gedreven wordt vanuit het Oosten.
Het data-beleid en wetgevend kader rondom bedrijfsinformatie in Europa is zeker niet zaligmakend. De warrigheid rondom het databeleid in Europa is in de kern het resultaat van EU-wetgeving gericht op zowel transparantie als op protectionisme. Deze twee doelstellingen overlappen en conflicteren en creëren daarmee onzekerheid en onduidelijkheid. De economie en de handel is gebaat bij efficiënt werkende markten waar informatie gelijk voor iedereen beschikbaar is en zonder informatierisico’s. Deze informatierisico’s zijn inmiddels serieus ontstaan voor informatieproviders en voor bedrijven die de informatie in hun bedrijfsvoering gebruiken. De risico’s ontstaan door onduidelijke implementatie, uitvoering van het wetgevend kader rondom bedrijfsinformatie alsmede de interpretatie en het toezicht daarop door de (lokale) Privacy Autoriteiten.
Zo bezien kan het warrige EU databeleid (met ondanks alles, over het algemeen nog steeds het gemak van relatief redelijke beschikbaarheid van data) wel eens de ‘wet van de remmende voorsprong’ blijken te zijn voor Europa. En Azië kan veel opsteken van de Europese bedrijfsinformatiemarkt maar doet er goed aan deze niet te kopiëren.
Dus er zijn zowel voor Europa als voor Azië genoeg uitdagingen!
Gertjan Kaart is CEO of Creditsafe voor de Regio NWE (NL, DE, BE, LU, AT) en is President van FEBIS (Federation of Business Information Services)