“We verbeteren de leefbaarheid van de stad en de hele regio”

Al mogen we menselijke intuïtie volgens onze gast niet onderschatten.

“Sinds de mensachtigen miljoenen jaren geleden op deze planeet kwamen, hebben we vaak op basis van seconden een situatie ingescand en een beslissing moeten nemen. Die situatie inscannen, dat was ook data. Dat was informatie uit de omgeving, die de mens heel snel verwerkt. Zo krijg je bijvoorbeeld rillingen en je haren gaan rechtop staan als er gevaar dreigt.”

“Alleen in bedrijven doen we dat niet of toch veel te weinig. Vaak is daar iemand die een bepaalde richting heeft uitgestippeld en dan gaat men gewoon door. Of dat nu de juiste richting is of niet. We negeren data en verzamelen vooral informatie om achteraf ons gelijk te bevestigen. Net die bedrijven zijn heel traag in veranderingen en weinig innovatief. Dus dat mogen we net niet doen. We moeten terug naar onze intuïtie, naar dat systeem van data gebruiken als een scan van de omgeving en daarmee aan de slag gaan.”

Een leefbaar Antwerpen geldt overigens niet alleen voor haar bewoners, maar voor een volledige regio.

“Ongeveer anderhalf miljoen mensen zijn aangewezen op Antwerpen. Ze wonen er of ze komen naar hier om te werken of zich te ontspannen. 160.000 mensen rijden elke dag langs onze ring. Lukt dat niet, dan duiken ze in de woonwijken en dan loopt het systeem over. Dus om Antwerpen leefbaar en veilig te maken, moeten we inzetten op een heel breed scala van maatregelen. Dat anderhalf miljoen mensen, dat zijn allemaal onze klanten, onze stakeholders. Daar doen we het voor. En dat doen we voor verschillende generaties.”

Het dwingt Lantis ook om heel bewust naar de – soms verre – toekomst te kijken.

“Je bouwt de Oosterweelverbinding niet voor tien jaar, je bouwt die voor 100 jaar. Alleen weet ik niet hoe de wereld er binnen 100 jaar zal uitzien. Dus moeten we met een aantal wetenschappers aan de slag om bepaalde prognoses te maken, een soort van real option theory. Is onze bouwdoos waar we nu aan bezig zijn nog adaptief als het een bepaalde richting uitgaat? Bouwen we een kameleon of is dat een dinosaurus? We hebben nog niet op alles een antwoord. Sommige zaken lukken, maar er zijn ook al heel wat cases in de vuilnisbak verdwenen.”

Tegen 2030 moet het infrastructuurproject rond Antwerpen klaar zijn. Voor de kritische buitenwereld is het afwachten of het effectief een succes wordt. Luc Hellemans gelooft uiteraard in een positieve afloop.

“Statistisch bekeken is de slaagkans van een project van meer dan een miljard euro één op drie. Als je naar infrastructuurprojecten kijkt in een urbaan gebied, dan zakken de slaagkansen naar slechts één op tien. Er is veel onderzoek naar gedaan door de grote consultancybedrijven en die komen allemaal tot dezelfde conclusie: het was niet goed georganiseerd, de besluitvorming was niet helemaal goed gestructureerd, en dat klopt allemaal. Om een project succesvol te maken, zijn al die dingen noodzakelijk. Maar er zijn eigenlijk twee zaken die men vergeet.”

“Een mens heeft namelijk het uniek vermogen om te geloven in grote verhalen. We kunnen allemaal met de neus in één richting kijken. We kunnen geloven in een bedrijf of in een religie en groepen van een miljard mensen verbinden of met 10.000 samenwerken. En als je samen kunt werken in heel grote groepen, dan ben je ook in staat om dingen te realiseren die elke verbeelding van een computer te boven gaat. Dankzij dat unieke vermogen hebben we tal van uitvindingen gedaan en zijn we als mens zo gegroeid. Je moet dus dat uniek vermogen van samenwerken en het geloof in grote verhalen samenbrengen. Je dient een project van zo'n grote omvang om te vormen tot een verhaal voor de omgeving, dat groter is dan dat project zelf.”

“Oosterweel is geen infrastructuurproject. Nee, we verbeteren de leefbaarheid van de stad Antwerpen en de ganse regio. Je trekt het naar een hoger niveau en op die manier kun je mensen verbinden. Vroeger was er protest, vandaag hebben we een draagvlak van 90 procent voor het project. Het blijkt trouwens dat projecten die kansen bieden voor de omgeving in tijd en in geld ook efficiënter bestuurd worden. Met andere woorden, het lijkt alsof je meer uitgeeft, maar in het slot ben je veel minder geld kwijt en heb je veel meer baten gerealiseerd. Dat zou de strategie kunnen zijn om dit project te laten slagen. En als het ons lukt en als het ecosysteem erin meegaat, dan zetten we iets unieks in gang waardoor je straks van Antwerpen en van onze regio een heel ander beeld zult krijgen.

In het volledige gesprek met Luc Hellemans komen nog andere topics aan bod. Laat ons na afloop zeker weten wat u ervan vond.