In juli vond in Boom de Love Tomorrow Summit plaats, het jaarlijks kruispunt waar muziek, innovatie en maatschappelijke vraagstukken elkaar ontmoeten. Tussen de optredens en artistieke installaties door, organiseerde GraydonCreditsafe een panelgesprek over een thema dat niet langer genegeerd kan worden: duurzaamheid.
Onder regie van collega Hind Salhane schoven vier gasten uit uiteenlopende hoeken van de samenleving aan: Barbara Van Speybroeck (Communication Director en lid van het Management Committee bij Assuralia), Karla Basselier (CEO van Fedustria), Thierry Geerts (CEO van BECI en voormalig Country Director van Google)) en professor Peter Verhezen (internationaal expert in governance, ethiek en duurzaamheid).
Samen gingen ze op zoek naar antwoorden op een urgente vraag:
-
Hoe maken we duurzaamheid haalbaar, structureel en leefbaar – economisch én sociaal?
Barbara Van Speybroeck
Thierry Geerts
Karla Basselier
Peter Verhezen
Risico’s in een wereld die kantelt
“Wat vroeger lokaal was, is nu wereldwijd. Wat vroeger zeldzaam was, komt nu steeds vaker voor.” Met die woorden schetste Barbara Van Speybroeck het veranderende risicolandschap. Vanuit haar rol bij Assuralia ziet ze dagelijks hoe verzekeringen onder druk komen te staan door de snelheid en de omvang van klimaatverandering.
Traditionele verzekeringsmodellen zijn gestoeld op voorspelbaarheid en statistiek. Maar in een tijd waarin bosbranden, overstromingen en stormen elkaar in snel tempo opvolgen, zijn de oude modellen niet meer houdbaar. “Het echte risico,” stelde Barbara, “is dat we ons níet aanpassen.”
Daarom pleit ze voor een radicale koerswijziging: van risico-overdracht naar risicotransformatie. Verzekeraars moeten niet alleen uitbetalen na een ramp, maar ook investeren in preventie en in infrastructuur die veerkrachtig genoeg is om rampen te weerstaan. Bovendien kunnen ze duurzaam gedrag belonen: bedrijven die investeren in circulaire modellen of klimaatadaptatie zouden gunstigere voorwaarden moeten krijgen.
Het is een visie die verzekeringen niet langer ziet als een vangnet, maar als een motor voor duurzame innovatie.
Industrie tussen wetgeving en realiteit
Waar Barbara spreekt vanuit de logica van risico’s, vertrekt Karla Basselier vanuit de realiteit van fabrieksvloeren en waardeketens. Als CEO van Fedustria vertegenwoordigt ze een sector die zwaar onder druk staat: de maakindustrie moet vergroenen, maar kampt tegelijk met stijgende kosten, internationale concurrentie en een oerwoud aan nieuwe wetten en regels.
“De Europese Green Deal heeft een gedurfde ambitie neergezet,” erkent Karla. “Maar de manier waarop regelgeving over bedrijven werd uitgestort, was te snel, te complex en te weinig voorspelbaar.”
De oplossing ligt volgens haar in slimme wetgeving: kaders die langetermijnzekerheid bieden en circulariteit stimuleren, zonder bedrijven te verstikken. Ze illustreert dit met de recyclagedoelstellingen voor textiel. Tegen 2030 moet de sector 50% gerecycleerd materiaal verwerken. “Dat kunnen we niet alleen. We hebben een recyclagesector nodig die meegroeit, en consumenten die bereid zijn mee te stappen.”
En daar wringt het schoentje: volgens enquêtes wil meer dan 80% van de consumenten zich duurzaam gedragen, maar amper 10% is bereid extra te betalen voor circulaire producten. Karla’s oproep was daarom even concreet als confronterend. Zo noemde het paard ook bij naam: “Stop met kopen bij Temu en Shein. Koop lokaal, koop Europees.”
Van links naar rechts: Barbara Van Speybroeck, Peter Verhezen, Karla Basselier, Thierry Geerts en Hind Salhane.
Technologie als hefboom, maar mét kompas
Waar industrie en verzekeringen focussen op risico’s en kaders, benadrukt Thierry Geerts de rol van technologie. Vanuit zijn ervaring bij BECI en Google ziet hij dagelijks hoe digitalisering bedrijven vooruit kan stuwen.
“Het probleem van duurzaamheid is te complex voor de mensheid,” stelt hij. “Of het nu gaat om weersvoorspellingen, productieprocessen of materiaalbeheer: enkel met technologie en AI kunnen we de complexiteit echt begrijpen.”
Maar Geerts waarschuwt tegelijk voor overschatting. Generatieve AI en chatbots zijn niet hetzelfde als de AI die productieprocessen efficiënter maakt of energieverbruik verlaagt. Integendeel, Gen AI en chatbots verslinden enorm veel energie. Het gaat niet om gadgets, maar om toepassingen die bedrijven in staat stellen hun ecologische voetafdruk structureel te verminderen.
“Met AI kunnen bedrijven hun voetafdruk met wel 30% verlagen,” aldus Geerts. “Niet van vandaag op morgen, maar wel over drie tot vijf jaar.”
Toch is technologie geen vrijgeleide. Zonder duidelijke tijdslijnen en haalbare regelgeving riskeren bedrijven in Europa weggeconcurreerd te worden door regio’s waar duurzaamheid géén prioriteit krijgt. En dat kan de hele transitie ondermijnen.
Governance: kiezen voor de toekomst
De vierde stem in het panel, professor Peter Verhezen, legde het ethische en bestuurlijke perspectief op tafel. Voor hem draait duurzaamheid in essentie om één vraag: welke toekomst willen we actief creëren?
“AI gaat niet weg,” zei hij onomwonden. “Maar governance bepaalt hoe we het inzetten. Het gaat niet om technologie op zich, maar om de keuzes van CEO’s en politici die de algoritmes sturen.”
Verhezen benadrukt dat governance meer is dan compliance en rapporten. Het is de kunst om te beslissen in welke richting een organisatie beweegt en dat vereist visie, empathie en verbeeldingskracht. “Creativiteit en kritisch denken zijn diep menselijk. En precies die kwaliteiten hebben we nodig om duurzaamheid waar te maken.”
Zijn pleidooi? Investeer in wijsheid in plaats van louter efficiëntie. Bedrijven die enkel focussen op korte termijn en kostenbesparing, verliezen hun license to operate. “Duurzaamheid is niet perfectie,” besluit Verhezen, “het is vooruitgang met moed.”
Tussen hoop en realisme
Wat het panel bijzonder maakte, is de manier waarop de vier perspectieven elkaar aanvulden. Waar Barbara wees op de grenzen van verzekerbaarheid, benadrukte Karla de nood aan slimme wetgeving en samenwerking. Waar Thierry technologie als hefboom zag, waarschuwde Peter voor het belang van ethiek en governance.
De rode draad? Onzekerheid is onvermijdelijk, maar samenwerking maakt transitie mogelijk.
Of zoals Barbara Van Speybroeck het zei: “De grootste barrière is niet weerstand, maar onzekerheid. En daar kunnen we samen iets aan doen.”
Conclusie: de stille kracht van vooruitgang
Moderator Hind Salhane sloot het gesprek af met een treffende samenvatting:
“Duurzaamheid hoeft niet perfect te zijn. Het vraagt moed, samenwerking en een blik op de lange termijn. Misschien is dat precies wat de wereld nu nodig heeft: geen loze beloften, maar de stille kracht van vooruitgang.”
De Love Tomorrow Summit herinnerde eraan dat duurzaamheid geen bijzaak meer is. Het ís de kern van ondernemen en de essentie van zakendoen. De keuzes die we vandaag maken, bepalen welke toekomst morgen nog mogelijk is.