Begin maart viel in het AD te lezen wat we allemaal al enige tijd weten of denken te weten: de nieuwe generatie werkzoekenden geeft steeds minder om leaseauto’s en laptops van de zaak, maar stelt andere prioriteiten. Ze willen werken bij een bedrijf dat duurzaam verantwoord onderneemt, zich inzet voor een betere toekomst en maatschappelijke problemen oplost in plaats van veroorzaakt. Onwillekeurig denk ik in dat soort gevallen aan mijn eigen werkgever: past GraydonCreditsafe in dat straatje? Zijn we een beetje duurzaam? En lossen we maatschappelijke problemen op?
In 2020 was heel Nederland in rep en roer vanwege een voorgenomen bonusbetaling door ING aan topman Ralph Hamers. De bank was van plan het salaris van Hamers te verdubbelen, terwijl ING niet lang daarvoor met staatssteun overeind was gehouden en bovendien overhoop lag met het Openbaar Ministerie vanwege vermeende witwaspraktijken. Niet bepaald een sweet spot om je topman eens extra in het zonnetje te zetten, zou je zeggen.
De salarisverhoging ging niet door, Hamers had naar eigen zeggen wel genoeg van de vijandige sfeer in Nederland en de topman vertrok naar het Zwitserse UBS. Daarna bleef het een tijdje stil, tot deze week mijn blik viel op een artikel in het Financieele Dagblad: Hamers blijkt de afgelopen jaren bij UBS een veelvoud te hebben verdiend van wat hij bij ING verdiende. Hij ging er bovendien 11 procent op vooruit in een periode waarin doorsnee UBS-medewerkers juist zo’n 10 procent van hun salaris moesten inleveren ten gevolge van een gewijzigde beloningsregeling.